اظهر من الشمس

 

یا رسول الله

زبان ها قاصر از مدح و ثنایت یا رسول الله

کند ترسیم چسان عقل از نمایت یا رسول الله

به نزد تو همه ساکت همه صامت همه راکد

سکون    عالم  امکان  فدایت  یا رسول الله

ندانم مدح تو گفتن فقط گویم محمد  کیست

چه زیبا کرده تحسینت  خدایت یا رسول الله

در آن روزی که مردم با فغان یا ویلنا گویند

تمام  انبیا    افتد   بپایت   یا   رسول الله

توئی بر قدسیان سرور توئی پیغمبر رحمت

جهنم  را  کند  جنت  دعایت   یا رسول الله

جمال  بی مثال  تو  بو د   مرآت  وجه الله

خجل گردیده خورشید از لقایت یا رسول الله

بشر  در  اوج اندیشه  تو  در  معراج ربانی

در اندیشه نگنجد این حکایت یا رسول الله

همیشه دست غفاری بسوی دست تو باز است

که گیرد سهم احسان از عطایت یا رسول الله

 

شعر:پدر اظهر

 

ام المصائب

صبر ایوب ذره از سرشار صبر زینب است

روزگار حیرت زده در کار صبر زینب است

در  بر  زینب سر تعظیم  فرود  آورده  صبر

چون حسین در هر بلا سالار صبر زینب است

حسرت  یک  آخ  گفتن  بر  دل دشمن گذاشت

آری این نشکستن از معیار صبر زینب است

ظاهرا  زن  بود  و  اما  غیرتش  مردانه بود

مرد و زن حیران از این آثار صبر زینب است

در نبرد گیرم حسین شد ظاهرا مغلوب  کین

رمز پیروزی ولی اسرار صبر زینب است

وارث   خون   شهیدان   زمین   کربلاست

کربلا مدیون زحمت بار صبر زینب است

در اسارت بهر دین رنج و مصیبت ها کشید

رونق دین اینک از ایثار صبر زینب است

گرچه((غفاری))نباشد مدعی درشعر خویش

تحفه ی  ناقابل  اشعار  صبر  زینب است

 

 

من که در ذات وجودت ما ت و حیرانم علی

غوطه وردر بهر فکرت غرق طوفانم علی

فی المثل من قطره و دریای بی ساحل توئی 

قطره از دریا چه داند ناقصم کامل تویی

آن زمانی که تو  بودی حضرت  آدم  نبود 

در خلایق جز محمد کس به تو اقدم نبود

ترسم از  وصفت بگویم کم شود معیار تو  

 

چون ندارم من خبر از حکمت اسرار تو

معنی   نامت  گواه  رتبه ی   والا  بود  

ای مدرس بر ملائک  جای تو  بالا  بود

شدمکان   زادگاهت   قبله گاه   مسلمین 

کعبه   جا دارد  بنازد   یا  امیرالمومنین

دربیابان آن درختی که کند  برتو  سلام 

و تورا بهتر شناسد از من  ناقص  کلام

هرکسی خواهد تو را پیدا کند خود گم شود 

عاقبت مجنون عشقت شهره ی مردم شود 

من زگلشن مستم وگلشن زرخسارتومست 

بوی جان بخشت بهای مشک وعنبرراشکست

حاضرم  مهر  تو  را با نقد جان سودا کنم 

بعد  مرگم  توشه ای  از  بهر وانفسا  کنم

گر  مقام  شامخت  دانم نگویم در جهان 

خوف آن دارم که شرک آرد میان این و آن

خلقت مولا علی وابسته  به  کنز  خفاست   

آنچه غفاری نوشت یک نقطه از رمز خداست

شعر:پدر اظهر

 

یا امام رضا

 

این همه عاشق کند یاد از عطایت سیدی

آدم و جن و ملک باشد گدایت سیدی

صبحدم بوسه زند بر آستانت آفتاب

آمدیم ما هم زنیم بوسه بپایت سیدی

ضامن آهو شدن یعنی رئوفی بر همه

یک نظر بر ما نما ای جان فدایت سیدی

نور مهرت هادی ما باشد ای شمس الشموس

ظلمت است راه خلایق بی ولایت سیدی

باب تو باب الحوائج مهر تو درمان دل

خانه ی امید ماست صحن و سرایت سیدی

چون توئی باران رحمت ما زمین مرده ایم

زنده کن این مرده گان را با دعایت سیدی

هیچ امامی این همه زائر ندارد همچو تو

جان عاشق تحفه ای باشد برایت سیدی

هر مریض لا علاج آید بسوی درگهت

تا نتایج گیرد از دارالشفایت سیدی

این سعادت بهر غفاری اگر چه شد نصیب

آنچه در مدح تو گفت بود از عطایت سیدی

 

شعر:پدر اظهر

 

رضا رضا جان...

تو پادشاهی من آن گدایم کرامتی فرما

تو آن طبیبی من آن مریضم طبابتی فرما

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی کن شفاعتی کن که  غرق عصیانم

امان ازین دل ز سوز عشقت مدام فغان دارد

کبوتر  مهر  تو  میان  دل  آشیان  دارد

اسیر کویت ز پا فتاده   مگر  توان  دارد

رضارضا گوید عاشقت تا نفس به جان دارد

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی کن شفاعتی کن که  غرق  عصیانم

هر آنچه گفتم به خون دل می نمایمش امضا

نباشم عاشق اگر که باشد به غیر از این مولا

 

اگر دو شاهد ز من بخواهی نگر دو چشمم را

من آن غلامم که بر قدومت فتاده ام شاها

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم

خوشا بر آن کس که گیرد از تو برات انسانی

قدم گذارد در آن رهی که تو سالک آنی

در آسمان ولایت عشق تو مهر تابانی

 به ملک ایران دیار خوبان خدیو و سلطانی

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم

من از میان تمام گلها ز بوی تو مستم

زآشنایان گسستم و دل به عشق تو بستم

اگر قبولم کنی امام فدای تو هستم

بپای تو من زنم بوسه تو هم بگیر دستم

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم

شعر ازپدر اظهر

مریم اهل کسا

مژده ایدل مظهری از کبریا آمد پدید

ماسوا را در لقب خیرالنساآمد پدید

محرم وحی الهی دخت ختم الانبیا

اختری  تابنده  از برج حیا آمد پدید

این چنین گوهر کجا یابد دگر صراف دهر

شب   چراغی   از  تبار انبیا آمد پدید

ابن وائل مصطفی را چون زدی زخم زبان

سوره ی کوثر برای مصطفی آمد پدید

عاقبت نخل امید عقل کل شد بارور

میوه ی  نیکو ز  باغ با صفا آمد پدید

این هما را کس نباشد جز علی هم آشیان

راز خلقت زوجه ی شیر خدا آمد پدید

قدسیان را مجمعی اندر زمین باشد مگر

خط سیری از ملائک در سما آمد پدید

نسل ختم المرسلین از بطن ام المومنین

این گل خوشبو ی جنت زان دوتا آمد پدید

بوسه زد بر دست زهرا مریم نیکو خصال

برتر  از  او   مریم   آل  عبا  آمد    پدید

بین  معصومین  حق  محبوبه ی یکتا بود

در حقیقت محور اهل کسا آمد پدید

محرم دل را بگفتا این سخن فرزانه ای

بر محبان   علی مشکل  گشا  آمد پدید

بی جهت هرگز تو غفاری به اشعارت مناز

آنچه گفتی طبعا از لطف خدا آمد پدید

شعر:پدر اظهر

 

دیده باید خون بگرید در عزای فاطمه

بانگ  واویلا  بر آید   سرای   فاطمه

آری جادارد نوای سوز نی گردد خموش

چونکه نای مرتضی نالد برای  فاطمه

درچمن بلبل سیه پوشید و گلشن شد خزان

مانده  در  اوج  بلا تنها  همای  فاطمه

ضجه ی اهل سما باید به گوش جان شنید

مجلس  ماتم  بپا   کرده  خدای  فاطمه

ای زنانی که نمودید شکوه از دخت رسول

بعدازاین راحت شدید ازناله های فاطمه

جای خواب کود کان آغوش گرم مادر است

گویدش  لالا  علی  شبها  به جای فاطمه

گنج خود را بوتراب پنهان نموده در تراب

در کجا دفنش نمود آن  هم  نوای فاطمه

اولین مظلوم عالم مانده در  گرداب غم

بی کس و تنها چه سازد مبتلای فاطمه

معجر  ماتم  بشد  با زلف   زینب آشنا

آتشی  بر  دل  زند  آن  دلربای فاطمه

تا به کی غفاری نالد زین همه درد نهان

بهره مندش کن خدایا از  دعای  فاطمه

 

بسم رب النور

روزو شب گویم خدایا یوسف زهرا کجاست            قائم آل  محمد   وارث   طاها   کجاست

مادرین  دنیا  گلی  از فاطمه گم کرده ایم              جان به لب آمد الهی آن گل زیبا کجاست

تا به کی از چشم عاشق اشک سرخ آید برون    دیده گان را طاقت این صبر جان فرسا کجاست

کشتی ما طعمه ی طوفان این دریا شده                آنکه ما را می رساند ساحل دریا کجاست

امت موسی دم از اعجاز موسی می زنند                افضل از موسی و اعجاز ید بیضا کجاست

حضرت عیسی بن مریم مرده احیا می نمود             آنکه احیا می کند امثال عیسی را کجاست

در  بقیع  هر  کس  رود  پرسد مزار فاطمه          غیر مهدی   کس نداند قبر نا پیدا کجاست

من چه گویم دست ثانی با رخ زهرا چه کرد         صورتی نیلی تر از رخساره ی زهرا کجاست

بشکند دستی که زد سیلی به روی فاطمه             آنکه   گیرد   انتقام  دختر   طاها  کجاست

مدتی  از  عمر غفاری  گذشت و او هنوز              زیر  لب گوید دوای درد این دلها کجاست

شعر:پدر اظهر