کی رود مادر ز یادم چهره ی  زیبای تو

بوسه باید می زدم صبح و مسا بر پای تو

گرمی  آغوش  مادر   را   ندارد  آفتاب

پرورش داده مرا آغوش خوش ماوای تو

شیره ی جان تو جان داده مرا در زندگی

زندگی ارزش ندارد در جهان منهای تو

در  کنار  بسترم  شبها  نخفتی  تا سحر

می رسد در گوش من آن نغمه ی لا لای تو

از دعای مادری هرگز فراموشم  مکن

چون پسندد حق دعا از روح با تقوای تو

مانده خالی جای تو در خانه ای آرام جان

دل تو را خواهد اگر دیده بیند  جای تو

اندرین  فانی  ندانستم  دریغا  قدر  تو

زان جهت شرمنده ام از حرمت والای تو

چشمه ی چشمان من می جوشد از داغ فراق

آتشی افکنده بر دل  محنت  عظمای  تو

گر چه محرومی تو غفاری ز مهر مادری

او ولی رحمت برد  از  خالق  یکتای تو

شعر :پدر اظهر

 
برای شادی تمام مادرانی که در قید حیات نیستند صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

 

 

بسم رب الزهرا

برآمد بانگ واویلا..................زاطفال شه بطها

سرای مرتضی گشته ..........سراسر شیون و غوغا

کجائی یا رسول الله............... بیا  به  منزل زهرا

ببین حال عزیزانت ............ پریشان از غم عظمی

به یکسو زینب نالان .......به یکسو خواهرش گریان

به یکسو مجتبی مضطر..... حسینش میکند افغان

گل احمد شده پرپر ......سیه پوشیده انس و جان

کجائی یا رسول الله ............بیا  به  منزل  زهرا

ببین حال عزیزانت .......... پریشان از غم عظمی

نهاده گونه بر دیوار .............علی آن فاتح خیبر

صدای گریه میآید ................زکودکان بی مادر

کنار کوثر قرآن ............... نشسته ساقی کوثر

کجائی یا رسول الله............ بیا  به  منزل زهرا

ببین حال عزیزانت ......... پریشان از غم عظمی

به روی تخته ی مغسل..... فتاده فاطمه بی جان

یکی آب آورد نالان ......یکی می شویدش گریان

کفن کرد پیکر زهرا.....  علی در نیمه شب پنهان

کجائی یا رسول الله ............بیا  به  منزل زهرا

ببین حال عزیزانت......... پریشان از غم عظمی

علی آهی کشید از دل ....که جسم فاطمه لرزید

الهی این مصیبت را ........چگونه فخر محشر دید

اجل آخر به صد اندوه .......گلی از باغ طاها چید

کجائی یا رسول الله ...........بیا  به منزل  زهرا

ببین حال عزیزانت ..........پریشان از غم عظمی

شعر:پدر اظهر

 

بسم رب الزهرا

 

بی تو یا فاطمه با این همه غوغا چکنم

من  سر گشته درین ورطه ی غمها چکنم

بیت الاحزان تو بعد از تو دگر جای منست

من درین وادی غم بی کس و تنها چکنم

 

---

 

 

فاطمه واژه ی خیر است گل ریحان است

سبب  خلقت  عالم  شرف   نسوان  است

همسری  که   گره  از  کار علی بگشاید

حل  هر  مشکل ما  در ید او آسان است

 

---

 

دیده چو بست از جهان     همدم دوران من

  مجمر آتش   شده         سینه ی سوزان من  

   شب چو شود خانه ی     دشمن من روشن است

گشته خموش از جفا       شمع  شبستان من

نیست کسی تا کشد            ناز حسین و حسن

یا که زند شانه بر           زلف یتیمان من

تنگ غروب آفتاب         جانب مغرب رود

می تپد آنگه ز غم           قلب پریشان من

اشعار:پدر اظهر

بسم رب الزهرا

دیده باید خون بگرید در  عزای  فاطمه

بانگ  واویلا  بر آید از  سرای   فاطمه

آری جادارد نوای سوز نی گردد خموش

چونکه نای  مرتضی  نالد  برای  فاطمه

درچمن بلبل سیه پوشید و گلشن شد خزان

مانده  در  اوج    بلا  تنها  همای  فاطمه

ضجه ی اهل سما باید به گوش جان شنید

مجلس  ماتم  بپا    کرده    خدای  فاطمه

ای زنانی که نمودید شکوه از دخت رسول

بعد از این راحت شدید  ازناله های فاطمه

جای خواب کود کان آغوش گرم مادراست

گویدش  لالا  علی   شبها   به جای  فاطمه

گنج خود را بوتراب پنهان نموده در تراب

در کجا  دفنش  نمود  آن  هم   نوای فاطمه

اولین  مظلوم  عالم  مانده  در  گرداب غم

بی کس  و تنها  چه  سازد  مبتلای فاطمه

معجر   ماتم   بشد   با زلف   زینب آشنا

آتشی   بر   دل  زند   آن  دلربای فاطمه

تا به کی غفاری نالد زین همه درد نهان

بهره مندش کن خدایا از  دعای  فاطمه

شعر از:پدر اظهر

 

زهرای من زهرای من

ای مونس غم های من

 

رفتی سفر از این جهان

مانده غمت در دل نهان

آندم  که   یاد  تو  کنم

دل می کند داد و فغان

                         زهرای من زهرای من

                        ای مونس غم های من

هجران تو مشکل  بود

داغت مرا دردل  بود

در بهر  ماتم  مانده ام

غم را مگر ساحل بود

                        زهرای من زهرای من

                       ای مونس غم های من

با چشم گریان آمدم

قلب  پریشان  آمدم

اندر  کنار  قبر تو

افتان و خیزان آمدم

                     زهرای من زهرای من

                     ای مونس غم های من

 

درد  مرا  دوا  توئی

روح مرا صفا توئی

بی تو دگر تنها شدم

عمر مرا  بقا توئی

                    زهرای من زهرای من

                   ای مونس غم های من

بسم رب الزهرا

از غم  امام   باقر  دل بود   ماتم سرا

می زند  آتش بدل آن حجت  پاک خدا

نوگلی پرپر شده  از  باغ  زین العابدین

می زند شیون ملائک بهر این گل درسما

زهر دشمن در وجود آن امام غوغا نمود

فاطمه  با  چشم  گریان   آمده   بهر نوا

حضرت صادق چنان می نالد از داغ پدر

تسلیت باید بگفت بر صادق صاحب عزا

جسم اوگشته ضعیف و ناتوان اززهرکین

بر  سر  و سینه زند اهل  عیال و اقربا

باید از قاتل بپرسیم کای ز خالق بی خبر

حضرت باقر چه کرده داده ای زهر جفا

این عزیز فاطمه مظلوم عصر خود بود

عالم   امکان  فدای   آن   گرفتار   بلا

آفتاب عمر او کرده غروب بی طلوع

گریه  کن   ای  دیده   از بهر امام اتقیا

شعر:پدر اظهر

یا صادق آل محمد(ص)

حضرت صادق فروغ جاودان مذهب است

رهبر  دریای  علم بیکران   مذهب  است

اولین   بنیان گذار  مکتب  الصادق  بود

پیروان  جعفری از سالکان  مذهب است

ای بنازم بر  چنین استاد  اصحاب  حدیث

خیل شاگردان او از نخبگان  مذهب است

بهره مند شد تشنه ی دانش ز اقسام علوم

این همه گفتار صادق از نشان مذهب است

شیعه و سنی  روایت می کند از آن جناب

 

غیر آن سنی که خصم پیروان مذهب است

صحبت ازدشمن شدویا رب دلم راخون گرفت

نام او منصور و از نابخردان  مذهب است

از پی  فرزند  زهرا چون  فرستاد  آن  دنی

تا که بر قتلش رساند آن که جان مذهب است

سر برهنه  پا برهنه  می رود  سوی  عدو

امنیت کوای فلک این خودامان مذهب است

عاقبت مولایمان با زهر دشمن   شد  شهید

حضرت صادق رئیس  جاودان مذهب است

یا  لطیف  ارحم  ضعیف  و ناتوان  غفاریم

اشک من جاری زبهرخوش بیان مذهب است

شعر:پدر اظهر

 

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

انبیا   و  اولیا  در   انتظار   مقدمت

عاشقان در ناله و سوزو گدازند از غمت

زنده کن این مردگان منتظر را با دمت

همچو نامت در بلندا جا بگیرد پرچمت

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

در جهان با نام دین ظلم فراوان می کنند

عده ای بهر مقام خدمت به شیطان می کنند

عده ای باطل به جای حق نمایان می کنند

عده ای چون عمروعاص برنیزه قرآن می کنند

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

دل به تنگ آمده از غیبت موسی زمان

قوم گوساله پرستان همه در حال زیان

سامری ها همه در خط شیاطین زمان

همچو هارون چکند آنکه کند دادو فغان

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

ما ملبس به گناهیم و گناه پیشه ی ماست

شرووسواس به هر لحظه در اندیشه ی ماست

حاصل این عمل زشت کنون تیشه ی ماست

من نگویم که گنه دررگ و درریشه ی ماست

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

قلب تو از دست ما خون است و وای بر حال ما

روز شب اشکت روان از نامه ی اعمال ما

ما تو را خوانیم و تو محزونی از احوال ما

بر طرف کن جان زهرا مادرت اشکال ما

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل و الساعه یا بن العسکری

ما   گرفتار   بلائیم  و  بیا  و چاره کن

این غل و زنجیر پای بی کسان را پاره کن

از جهان ظلم و ستم را ریشه کن یکباره کن

دشمن دین پیمبر  را   ذلیل   همواره کن

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

بار الها به عیان ماه نهان را برسان

جان به لب آمده و آن جان جهان را برسان

امنیت رفته ز دست امن و امان را برسان

صاحب جان و دل وعصر وزمان را برسان

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل و الساعه یا بن العسکری

تحفه ی ام البنین

مرتضی را کودکی چون ماه تابان آمده

دولت  شمس  امامت  را  نگهبان آمده

زین تولد دیده ی شاه ولایت روشن است

تحفه ی  ام البنین  بهر   محبان  آمده

در مقام بندگی شرط عبادت لازم  است

در عبادت بهتر از عمار و سلمان آمده

ای امیر مومنان آغوش خود بگشا کنون

در وفاداری وزیری  بهر  سلطان  آمده

ای حسین ابن علی قرآن ناطق گر توئی

تا  کند  از  تو  حفاظت  جلد قرآن آمده

دست هر کس پرچم جنگی نباشد استوار

زان جهت دستی در آن بازوی ایمان آمده

روز مولودش علی زد بوسه بر بازوی او

ساقی  کوثر   بگفتا  مرد   میدان  آمده

سلطان عشق

هر  که  دارد  آرزوی  محفل عرفان  عشق

باید او گردد  مرید  مسلک   جانان  عشق

دیده ی  دل  گر  گشایی پرده ه ا بالا  روند

بر ملا بینی تو راز  حکمت   پنهان  عشق

سالکی   گفتا  که   رفتم  در میان  عاشقان

مجمعی  دیدم  کنار  سفره ی احسان عشق

جمله سر مستند و مدهوش از می ناب طهور

مکتب نوراست و تحصیلش همه دیوان عشق

صدر  مجلس  را نظر  کردم  بدیدم  گل رخی

بهتر از او کس ندیدم در خور شایان عشق

بر یکی از عاشقان گفتم که این فرزانه کیست

مهر گردون تابد از آن   چهره   تابان  عشق

در  جوابم  این  چنین  گفتا  مگر  بیگانه ای

این همان باشد که وی را گفته اند سلطان عشق

بی تحمل   من  برفتم  سوی   مصباح الهدی

تا   بگیرم  رتبه   برتر  بر این  عنوان عشق

گفتم  ای  بالاتر  از  حد  تصور   در مقام

کن نصیبم قدری از آن نعمت عرفان عشق

یک اشارت کرد و بر ساقی مرا داد اونشان

می بدست  آمد  بسویم ساقی فرمان عشق

زان می صهبا گرفتم سر کشیدم جرعه ای

تا که نوشیدم عوض شدصحنه برچشمان عشق

آن همه عاشق که دیدم جمله خاکستر شدند

روشنی بخشد فقط یک شمع نور افشان عشق

هر که میخواهد بداند سرّ این مکنون کجاست

خو بگیرد با حسین و  محفل  یاران  کجاست

یادم  آمد  از  قیامت  و نهضت  خونین  او

اشک خونم در سحاب غم شود باران عشق

کن مجسم در نظر بین  در  میان  کشتگان

رهبر  آزادگان   افتاده   در   میدان  عشق

پیکر  پاکش به گودال و سرش  بالای  نی

باء بسم  اله  جدا  گردیده  از قرآن  عشق

یا  رب اینجا مقتل است یا اینکه بازار سلاح

وای اگر زهرا ببیند این تن بی جان  عشق

پورها   جر   در  کجا  باشد  همانند  حسین

همچو زهرا کس ندارد این چنین قربان عشق

آن حسینی که خدایش گشته وی را خون بها

تا  ابد  گشته  عزیز  حضرت سبحان عشق

یا  حسین  بیگانه  آید  سوی  تو  بهر  نیاز

شاعرت (غفاریم)دارم طمع از خوان عشق

شعر:پدر اظهر

ّ