بسم رب الشهدا
بی نشان بودن نشانه ی توست...
آن را از مادرت به ارث برده ای
گمنامی برای توست...
آنگاه که نامت به سربند یا زهرا(س) گره خورد نامت را به عرش برده اند
پرواز برازنده ی توست...
آنقدر بزرگ هستی که دنیا برایت کوچک می شود
باران، اشک های توست...
وقتی مادرت هنوز به انتظار توست
شهادت لایق توست...
آنگاه که نفس های آخر ،پسر زهرا میزبان توست...
پی نوشت:این روزها نگاهم سمت شماست...
اظهر
