از غصه آب ميكني ام فاطمه مرو

خانه خراب ميكني ام فاطمه مرو

هَردم كه آه ميكشي از هوش ميروي

در اضظراب ميكني ام فاطمه مرو

زيبا بهشت سوخته ام با نگاه خود

دائم عذاب ميكني ام فاطمه مرو

كُشتي مرا ز بس كه به شكل اشاره اي

مولا خطاب ميكني ام فاطمه مرو

پُشتم به خاك ميخورد آخر ز داغ تو

تو بوتراب ميكني ام فاطمه مرو

من مَحرم توام ز چه پوشانده اي رُخت

در پيچ و تاب ميكني ام فاطمه مرو

تا خواهم از شفا بنهم سر به سينه ات

گويا جواب ميكني ام فاطمه مرو

كمتر نفس نفس بزن اي سينه چاك من

با خون خضاب ميكني ام فاطمه مرو

بعد تو عمر من به دوامي نمي رسد

نقشي بر آب ميكني ام فاطمه مرو

قاسم نعمتي